Van staplek tot strandtent

Vanessa Pelle begon op elfjarige leeftijd met het schrijven van dagboeken, reisverslagen en korte avonturen. Acht jaar later werd ze ‘razende reporter’ bij Weekblad Privé, maar een leven als paparazzo bleek het niet voor haar te zijn. Ze werd hoofdredacteur van gamesmagazine PlayNation, opgevolgd door een communicatiebaan bij MTV Networks en daarna hoofdredacteur bij Hitkrant. Aan die carrière kwam abrupt een eind door een rug- en nekhernia. Na een operatie en tijdens haar revalidatie startte ze voor het eerst Pelle Producties, waar ze artikelen schreef voor bladen als Elegance, The Big Black Book en Spits. Een mooie kans bij EDG Media deed haar toch terugkeren naar een vast dienstverband. Als hoofdredacteur maakte ze daar zeven jaar lang de gratis onderwijsmagazines PrimaOnderwijs, TKMST, PrimaOuders, COS en vele andere publicaties. En toen gooide ze het roer om… Pelle Producties werd nieuw leven ingeblazen en vanuit haar net opgeleverde appartement aan het strand van Almere Duin stort ze zich nu op verschillende mediaproducties. Meer weten? Kijk op haar website.

‘Het is al bijna niet meer voor te stellen dat ik nog geen twee maanden geleden de sleutel kreeg van dit huis in het nieuwe Almere Duin en dat ik hier mijn vaste werkplek zou maken. Het is nu november maar de zon schijnt en ik zie mensen sporten en wandelen op het strand. Er wordt gekitesurft en de zeilbootjes varen af en aan. Allemaal vlak voor mijn deur. Als je goed je best doet, hoor je net boven het gegrom van de bulldozers zelfs het geluid van de klapperende masten in de haven. Mijn flatgebouw heeft de fraaie naam San Francisco en is een van de vele die hier worden gebouwd. Het is nog niet af, maar de strandvibe is er nu al.

‘Met mijn flexibele statafel kan ik overal werken, ook op het balkon of op het strand’

Toen ik mijn baan als hoofdredacteur opgaf, was dit exact wat ik voor ogen had. Werken vanuit huis, met ruimte om me heen, en vrijheid. Door corona bleek de timing om voor mezelf te beginnen best onhandig. Ik had opeens meer vrijheid dan me lief was, maar zoals voor veel zelfstandigen was het doorpakken en volhouden. Mijn achtergrond in het onderwijs heeft mij gelukkig een paar heel mooie opdrachten opgeleverd. Zo ben ik nu eindredacteur van het Tijdschrift voor Remedial Teachers en hoofdredacteur van COS, een magazine voor ICT’ers op scholen. Verder bouw ik websites.

Dit doe ik allemaal vanuit huis. Om de hernia’s buiten de deur te houden, werk ik vooral staand. Op het moment nog aan een ‘ordinaire’ witte bartafel, maar er wordt een mooie houten statafel op maat gemaakt. Die tafel is flexibel en daardoor kan ik in de zomer ook op het balkon gaan werken. Of zelfs op het strand als ik dat zou willen. Daar zit trouwens ook een ontzettend leuke strandtent: Steel Creek. Die is nu nog dicht, maar straks in de zomer gaan ze open. Dan wordt het vast mijn ideale plek om mensen te ontmoeten als het weer mag, om samen te brainstormen over creatieve projecten.

Verhaal gaat door onder de foto’s.

‘Wandelen is een prettige start van de dag, weer of geen weer’

Het is een enorme luxe om op deze locatie te werken. Ik sta elke dag rond half zeven op en start de dag met een strandwandeling met mijn twee honden. Ze zijn vijftien en zeventien jaar oud dus heel snel gaat het lopen niet, maar het is een prettige start van de dag, weer of geen weer. Daarna gaat het koffieapparaat aan, zet ik het nieuws op en klap de laptop open. Mijn werktijden hangen sterk af van of ik een deadline heb of niet. Bij een deadline heb ik weleens de neiging om zonder echte pauze door te werken. Als ik eenmaal in de focus zit…

Gelukkig geven de honden een seintje wanneer zij, en dus ik ook, er weer uit moeten. Zo heb ik ‘gedwongen’ even een break. Zonder deadline is mijn dag iets relaxter. Ik sta nog steeds vroeg op, laat nog steeds eerst de honden uit, maar maak ook tijd voor ontbijt en lunch. Tussendoor schroef ik dan een kastje in elkaar of hang een schilderij op. Ik woon hier immers nog maar net. En als het eenmaal vrijdag is, trekken vriendlief Marcel en ik een flesje open. Met voor de koudere avonden een terrasverwarmer erbij, kijken we dan vanaf het balkon naar de ondergaande zon. Het klinkt mierzoet maar het is voor mij de perfecte afsluiting van de week.’