Jorica de Leeuw | tekstschrijver

Van woonkamer naar zolder

Jorica de Leeuw schreef zich op 10 januari 2018 in bij de Kamer van Koophandel als De Schrijvende Leeuw. Zoals Zeeman betaalbare Lucht verkoopt die lekker ruikt, verkoopt zij betaalbare Zinnen die lekker lopen. Zo verwoordt ze wat ze doet. Aan schrijven gaat denken vooraf, maar Jorica is vooral een doener. Ze verplaatst zich in de wensen van de opdrachtgever, zoekt zelf dingen uit, werkt zorgvuldig en levert vlot. Niet lullen maar poetsen, zoals een echte Rotterdammer betaamt. Ook al woont ze intussen alweer 25 jaar in de groenste wijk van Leiden. Meer weten? Kijk op deschrijvendeleeuw.nl.

Ik zeg altijd dat ik teksten schrijf over mensen en techniek en daarmee heb ik Ik ben nu vijf jaar zzp’er en lid van Tekstnet, maar waarschijnlijk ben ik minder tekstschrijver dan de meeste leden. Ik doe vooral redactie- en correctiewerk en ik werk aan boeken en tijdschriften van uitgeverijen en organisaties in de medische hoek. Ook maak ik Nederlandstalige ondertitelingen voor de NPO, voor doven en slechthorenden. Dat is wat anders dan vertalen en het klinkt misschien minder spannend, maar je moet hiervoor goed kunnen inkorten, letten op beeldwissels en natuurlijk titelen zonder taalfouten. Tot slot ben ik ook webredacteur en eindredacteur voor een patiëntenvereniging.

Met corona ging ik in isolatie en werkte in het washok op zolder’

We wonen in Leiden en ik heb altijd vanuit huis gewerkt. Eerst in de woonkamer, aan een bureau met een ergonomische bureaustoel en laptop. Niks bijzonders, alleen alles wat nodig is. We hebben drie kinderen in de puberleeftijd en dan is het fijn om thuis te kunnen zijn. Op deze manier is het mooi te combineren.

Vorig jaar kreeg ik corona, zoals zoveel mensen. Ik had weinig klachten en heb toen geprobeerd in isolatie te werken. Op zolder in een washok met een klein dakraam, heel donker. Daar heb ik een week gezeten en toen had iedereen toch corona. Ik wilde weer naar beneden, maar de kinderen vonden het wel lekker rustig dat ik boven zat te werken. Het leek mij toch ook wel handig en ik heb toen een werkplek gemaakt in de slaapkamer op zolder. We hebben daar een grote zolderkamer, met een bed, bureau en boekenkast. Met een paar details heb ik er een eigen plek gemaakt. Zo heb ik op mijn bureau een muismat met logo, mok van een opdrachtgever en een eigen pennenbakje.

Het stoort me niet dat het een slaapkamer is. Ik heb niet veel nodig en als ik aan het werk ben, zie ik mijn omgeving niet echt. Het enige nadeel is dat er geen verwarming is. Op de slaapkamer is dat niet nodig, maar nu het ook een werkkamer is, ben ik aan het kijken hoe ik het daar warm kan krijgen. Bijvoorbeeld met een klein elektrisch kacheltje en een elektrische stoeldeken. Helaas werkt dat vaak net niet goed genoeg. Als ik een hele dag boven zit te werken, krijg ik het toch koud. Dan helpt warm aankleden en even bewegen.

Ik kan mijn bureau opruimen, maar het blijft nooit lang leeg’

Mijn bureau is vaak rommelig. Ik kan het opruimen, maar het blijft nooit lang leeg. Alle pennen in huis liggen op mijn bureau, dat krijg ik vaak te horen. Ik heb ook een papieren agenda omdat ik het handig vind om mijn planning ergens te hebben staan. Verder heb ik twee koptelefoons: een voor ondertiteling en een voor noise cancelling, die gebruikte ik vooral toen ik nog in de woonkamer zat. In coronatijd heb ik een schilderij op nummer gemaakt, van een leeuw. Ik ben de enige in het gezin die het heeft afgemaakt.

Verhaal gaat door onder de foto‘s.

Mijn laptop is aangesloten op een losse monitor voor een groter beeld, lekker ouderwets met toetsenbord en muis aan allerlei snoertjes. Het toetsenbord van de laptop vind ik niet prettig werken en ik hoorde ook van een fysiotherapeut dat een apart toetsenbord beter is. Een draadloze muis werkte bij mij nooit goed. Vandaar lekker oldskool! Onder mijn bureau staat bovendien een handgemaakt voetenbankje, want ik ben niet al te groot. En in de hoek van mijn werkruimte staat een ventilator voor de warme dagen.

‘Als zpp’er houd je toch standaard kantoortijden aan van 9 tot 5’

Ik vind het grappig om te merken dat je in loondienst kunt snakken naar vrijheid, maar dat je als zpp’er toch standaard kantoortijden aanhoudt van 9 tot 5. Met de luxe dat je iets tussendoor kan doen, zoals een lunchafspraak of sporten. Redactiewerk kan ook niet uren achter elkaar, dus ik wissel het af met andere klussen en bezigheden. In mijn werk heb ik niet veel afspraken met klanten. Het meeste gaat per mail met af en toe online overleg.

Vijf jaar geleden was ik de enige in mijn omgeving die thuis werkte. Nu is het anders, nadat iedereen door corona een tijd heeft thuisgewerkt. Het is allemaal meer hybride geworden. Ik kies er soms voor om in het weekend te werken, zodat ik maandag andere dingen kan doen. Dat is dan een bewuste keuze. Ik merk dat sommige mensen in het weekend mailen, maar daar probeer ik niet te veel in mee te gaan. Vaak kan het wachten tot maandag.

Doordeweeks check ik mijn mail al rond half acht ’s ochtends, tijdens het ontbijt. Ik zit in een redactieteam waarbij een van de leden tijdelijk vanuit China werkt, in een andere tijdzone. Haar mails komen vaak ’s nachts aan en het is voor haar fijn als ze antwoord krijgt voordat het bij ons middag is. Dan is het in China alweer avond of nacht.

‘Ik heb geen trommeltje meer met een paar boterhammen’

Op een werkdag is koffie een vereiste. Ik drink dat best veel, zo’n vijf koppen per dag. Mijn lunch is ook iets luxer dan vroeger. Ik bak een eitje of maak een salade. Het is geen trommeltje meer met een paar gesmeerde boterhammen. Afhankelijk van het weer ga ik vaak ook even naar buiten voor een wandeling. We wonen mooi en het is leuk wandelen langs weilanden en water, met een molen en koeien. Een echt Hollands landschap. Ik heb een standaardrondje van ongeveer drie kwartier. Ook probeer ik eens per week een keer te hardlopen en een keer naar de sportschool te gaan.

Verhaal gaat door onder de foto.

Eerder werkte ik in loondienst bij een uitgeverij op een industrieterrein. Daar ging niemand in de pauze naar buiten. Ik maakte dan een tosti en at die in de kantine met collega’s. Dat heb ik altijd een beetje benauwend gevonden, elke dag van 9 tot 5 dezelfde mensen. Het waren leuke collega’s en het went, maar toch heb ik die baan opgezegd. Achteraf gezien niet eens zozeer om de inhoud van het werk, maar om het gemis van vrijheid. Nu kan ik alles op mijn eigen manier indelen en op mijn eigen manier werken. Ik heb geen leidinggevende die bepaalt hoe het moet en kan nu de dingen doen die ik leuk vind. Ik ben bezig met de teksten zelf, minder met plannen en budgetten.

Natuurlijk willen klanten ook dingen op een bepaalde manier, maar het is wel vrijer dan in loondienst. En ik heb tijdens mijn werk ook geen collega’s die van alles willen. Tegelijkertijd vind ik het leuk om samen te werken in een team, maar je wordt dan soms verleid tot extra taken die je eigenlijk niet op je wilde nemen.

‘Familie en vrienden denken soms dat ik niet echt werk’

Ik kan me goed concentreren en afsluiten, maar ik kijk tussendoor heel vaak op mijn telefoon naar berichtjes. Familie en vrienden denken hierdoor soms dat ik niet echt werk. Ik weet dat het niet goed is om voortdurend op alle sociale media te kijken en te reageren. Niemand kan echt multitasken, maar ik heb niet het idee dat ik er heel lang mee bezig ben. Dat is het verraderlijke, haha. Ik kan de apps op stil zetten, maar dat doe ik niet. Daarvoor vind ik het te leuk.

In de basis vind ik rust en regelmaat fijn. Een paar keer per week zoek ik drukte op door met iemand af te spreken, bijvoorbeeld om te wandelen of naar een café te gaan. Vaak ook samen met een mede-zpp’er een paar huizen verderop. Voor natuurijs en sneeuw moet mijn werk zoveel mogelijk wijken. Bij kans op natuurijs word ik onrustig. Als er geschaatst kan worden, mag je zo’n kans niet laten liggen. Gelukkig voor het werk is dat niet meer zo vaak en die pret duurt ook nooit lang.

Van de zomer houd ik overigens ook. Dan probeer ik altijd even een uurtje met de laptop in de tuin te werken. Ik wil er sowieso een paar keer per week uit, vaak ook in het weekend. Dat is niet altijd makkelijk te plannen. Zaterdag is grotendeels voetbaldag langs de lijn en mijn gezin vindt het juist wel lekker om de rest van het weekend thuis te blijven, haha.

Vergelijkbare verhalen